Reisverslag 2

We zijn het vorige reisverslag geëindigd met de vraag: “Gaan we naar Mozambique of gaan we naar St. Lucia?”. Het is toch St. Lucia geworden. Overdag een klein vredig dorpje ongeveer 7 uur rijden van Pretoria. ’s Nachts veranderd dit dorpje in een voedplaats voor nijlpaarden. Nijlpaarden vraag je je af. Het is een lang verhaal.
Vrijdag ochtend 21 April zijn we om 5 uur in de auto richting St. Lucia gestapt. Rond 12 uur kwamen we aan bij de Stokkiesdraai Backpackers. Hier hadden we voor 2 nachten een appartement gehuurd.

Na het inchecken en uitpakken zijn we het dorpje weer ingegaan om een Hippo-tour en een Night Drive te boeken. Na dit te hebben gedaan, moesten we even snel lunchen, want de Hippo-tour begon al om 2 uur. Na even wat korte boodschappen en de lunch zijn we naar de kade gegaan waar de tour boten stonden te wachten. Tijdens de 2 uur durende tour kwamen we grote, gewone nijlpaarden maar ook baby nijlpaarden tegen. Ondanks de naam Hippo-tour, waren er ook een paar krokodillen, twee zeearenden, zwaluw nestjes en wat andere vogels en bokjes.
Op de terugweg konden we op het top dek genieten van een zonsondergang.

Na een heerlijke Espatada bij het avond eten, maakten we ons klaar voor de Night Drive. Een nachtelijk ritje van 3 uur door het natuurpark. Vermoeid van een lange dag en af en toe toch een beetje fris, was het af en toe toch moeilijk om de ogen open te houden. De rit begon al goed. We werden bij de Backpackers opgehaald en de gids zei gelijk dat we eerst een stukje terug zouden rijden omdat hij net een nijlpaard had gespot die door de straten liep. Dus zoals gezegd, zijn we ingestapt, omgedraaid en het dorpje weer ingereden. En ja hoor, daar liep een nijlpaard door de straten. Het is daar blijkbaar heel gewoon, want ze komen elke nacht het land op om op de gazonnen van de inwoners te grazen.
Tijdens de tocht hebben wel veel bokkies gezien, wat nijlpaarden, spinnen en nog een paar andere diertjes.

Na een avondje geslapen te hebben, zijn we zelf door het natuurpark gereden. Dit keer een ander deel. ’s Ochtends vroeg begonnen we en we zijn heel de dag bezig geweest. Als eerste zagen we de bekkende bokken, wat gnoes en zebra’s. Maar even later, na wat zandpaadjes in te zijn gegaan, zagen we een paar mestkevers, en vervolgens de eerste van ‘The Big 5’, de buffel. Wat een mooi beest. Aan het eind van het park kon je naar het strand en de zee. Lekker water en niet te hoge golven. Lekker gezwommen, om vervolgens op de handdoek weg te worden geschuurd door het zand. Een mooie dag tot zover. Op de terugweg besloten we naar een uitkijk punt te gaan, dat eerst druk bezet was door drukke kinderen. Hier hebben we vervolgens een half uur naar de zonsondergang zitten kijken, prachtig. Omdat het park om 7 uur dicht ging moesten we haast maken, maar mochten we toch nog genieten van twee prachtige witte neushoorns. Nummer 2 van The Big!

Als afsluiting hebben we heerlijk gegeten en vervolgens de avond bij het zwembad van de backpackers doorgebracht. Helaas moesten we de volgende ochtend al om 9 uur uitchecken, wat betekende dat we ons toch nog moesten haasten. Toch is de ochtend niet helemaal vergaan.
Vlak bij het natuurpark was nog een krokodillen centrum waar we de ochtend hebben besteed, om vervolgens onze reis naar huis voort te zetten.

De reis ging redelijk vlot. Rond een uurtje of twee, na wat lunch te hebben gekocht, vonden we een plekje net van de weg af waar we even konden lunchen. Na de korte lunch in het mooie landschap zijn we verder naar huis gegaan. Na een paar stops aangekomen te zijn, hebben we wat pizza’s bij de ‘Golf’ gegeten. Zo kwam de dag wel tot een einde.

Het is altijd moeilijk om de eerste ochtend na een leuk en lang weekend weer vroeg op te staan om te gaan werken. Maar zo gaat dat nu eenmaal. Deze stage week ging redelijk vlot voorbij. Goed werk verricht aan mijn verslag en het ontwerp van het prototype is klaar. Verder is er die week niet heel veel gebeurd.

Dat weekend speelde het professionele rugby team, de Blue Bulls, tegen de Chiefs uit Nieuw Zeeland. Op deze warme zaterdag middag zijn we met z’n allen naar de wedstrijd van de nummer 2 en 1 van vorig jaar gegaan. Een leuke wedstrijd, heel anders dan een wedstrijd van het universiteiten team.
De Bulls stonden, voor zover ik nog weet, bijna heel de wedstrijd voor. Maar in de laatste paar minuten wisten de Chiefs het nog gelijk te maken.

De volgende dag was er op het terrein van het voorttrekkersmomument een festival, Park Acoustics. Het was mooi weer tot we in de bus stapten om de berg op vervoerd te worden. Toen begon het best hard te regenen. Gelukkig stopte de regen na 30 minuten en kon het feest weer verder. Het enige nadeel was dat het een beetje modderig was op het terrein.

Tijdens deze stage week waren er een paar belangrijke vergaderingen. Om mijn project op wat grotere schaal te testen, moet er een pilot site op worden gezet. Hiervoor hebben we naast financiering, waar we later crowd funding voor gaan gebruiken, land nodig. Hiervoor had mijn baas, na een lange zoektocht, een vergadering met de Local Economical Development, en de Departement of Agriculture. Ze waren beide wel positief, alleen moest er een plan komen waren staat wat de geschatte inkomsten en verliezen zijn. Na hier de rest van de week aan te hebben gewerkt, kwam er weer een weekend.

Die zaterdag zijn we naar Soweto gereden. Een township in de buurt van Johannesburg, waar het geboortehuis van Desmond Tutu, en het voormalige huis van Nelson Mandela staan. We zijn hier een poosje doorheen gestruind langs souvenir winkeltjes en een paar musea, om vervolgens ergens lekker te gaan lunchen. Na de lunch was het tijd voor de Orlando Towers. Een energie centrale die niet meer actief is, maar nu gebruikt wordt voor lunchen, karten, paintbal en als hoofdattractie de bungeyjump. Bram en Hendrik hadden hier wel zin in, en dus gingen ze. Helaas was t redelijk druk en waren er 3 uur voorbij, voordat ze waren gesprongen.
Die avond zijn we nog naar t noorden gegaan om met wat oud collega’s / vrienden in een zwarten buurt te gaan braaien. ’t Was een hele ervaring!

Het was bijna zover, nog 4 dagen werken, en dan was het tijd voor het studentenweekend. Vrijdag ochtend vertrokken we om 4 uur ’s ochtends met een delegatie van vier auto’s richting het Kruger National Park. Het was niet het beste weer, totdat we bij Graskop aankwamen. Hier was namelijk ‘The Big Swing’. Het was ongeveer lunch tijd toen we er aankwamen, dus was t wel logisch om dit eerst even te gaan doen. Tijdens de lunch kwam het zonnetje een beetje doorzetten en gingen we met zijn allen naar het plateau van de swing. Ongeveer de helft van de groep had er wel zin in, en die gingen ook een kaartje halen. Eerst zag ik er best wel tegenop om het te gaan doen, maar naarmate er meer mensen waren gesprongen, en Justin toch eigenlijk ook wel wilde, maar niet alleen. Heb ik hem en vooral ook mezelf over kunnen halen om het wel te doen.

In de Blyde River Canyon, de plek waar we doorheen reden was van alles te doen. Helaas hadden we beperkt tijd, het weer was niet goed of het was nog dicht. Het enige waar we nog even zijn geweest was God’s Windows. Een plek in de bergen met een fantastisch uitzicht over de omgeving.
Na een lange tocht kwamen we precies om 4 uur aan in Phalaborwa en onze lodge. Precies op tijd, want om 4 uur vertrokken we voor een avond safari met afsluitende braai. Helaas niet heel veel dieren gezien, maar man wat was t eten lekker!

Ik had dat weekend een Rondawel voor mezelf. Het enige wat je er deed was slapen en douchen, maar toch. Helaas was de nacht maar van korte duur, want we moesten de volgende ochtend om kwart voor 6 weer verzamelen voor een dag safari. Wat was het toch koud ’s ochtends. Gelukkig was er een lekker warm bakje oploskoffie om je even warm te houden. Met 9 man per twee auto’s gingen we het park in. Dit keer hebben we heel veel dieren gezien. Olifanten minder dan 20 meter van de auto. Heel veel, maar naast een paar hyena’s niet heel veel bijzonders. ‘k zeg niet dat de andere dieren niet bijzonder zijn, maar niks zoals leeuwen en luipaarden. De dag was bijna tot een einde gekomen, met heerlijk uitgebreide lunch en ontbijt, toen we plots een cheeta op de weg zagen lopen. Er zitten er maar 200 in een gebied dat 2 tot 3 keer zo groot is al Nederland. En vlakbij nog ook. Nou de dag kon niet meer stuk.

’s Middags nog even lekker in het zwembad gezwommen, voor dat het avondeten kon beginnen. Er was een speciaal klein menuutje voor ons gemaakt. Ik koos als voorgerecht voor een lekkere vis salade, en als hoofdgerecht pasta. Niet wetend dat het wat pasta was met olijfolie, veel knoflook en wat versiering. Het ergste ervan was dat de pasta nog geeneens gaar was. Hoe kwam dit? De chef was op vakantie en er waren wat studenten aan het werk. Nou ik kon het nog beter!

Deze avond ging ik expres vroeg naar bed, want we wisten dat we de volgende ochtend om 5 uur vertrokken voor een hike door het park. De auto reed eerst twee uur door het park daar de begin plaats. Tijdens de rit zagen we nog wat wilde honden, ook redelijk zeldzaam, een jakhals, en een paar andere dieren. Toen begon de hike. Twee rangers met geweren met een kaliber waar je ú tegen zegt, liepen voorop. Iedereen moest achter elkaar lopen in één lijn en zijn mond houden. Als er iets was moest je fluiten. Als eerste liet de ranger een spin zien ten grootte van je hand. Een soort hooiwagen spin. Hier wilde twee Portugezen, of weet ik veel wat het waren, een foto van maken. Maar dit deden ze zonder de ranger iets te laten weten. Toen ik dus omkeek zag ik ze niet meer lopen en floot ik dat we moesten wachten. Heel de weg waren deze twee eigenwijs bezig door gewoon te praten, en achter de groep te blijven. Op een gegeven moment was ik t zat en liet ik met niet meer door hun storen, en liepen we door, totdat de ranger zich omdraaide en ze een preek gaf.
Naast honderden spinnen hebben we ook genoeg uitwerpselen en pootafdrukken gezien. Hier hebben we veel van geleerd.

Tot het ontbijt, waar we de andere helft weer tegen kwamen, hadden we eigenlijk geen dieren gezien. Maar vlak nadat we weer verder waren gegaan zagen we wat impala’s. En opeens stonden we allemaal stil omdat 100 meter verder een olifant stond. We konden tot 50 meter dichtbij komen. Heel stilletjes slopen we erheen, om daarna vol verbazing naar het prachtdier te kijken.
Toen we weer bij de auto waren, hadden we allemaal best wel dorst, en waren we ook best wel moe.

Rond 10 uur waren we weer bij de lodge, waarna we heel de middag niks hoefden te doen. Dus logische conclusie. Lekker in de zon en bij het zwembad liggen. Een lekker lopende lunch, en daarna lekker in t zonnetje in het zwembad bij de bar gezeten.

Na nog een goed diner, nachtje slaap en lopend ontbijt, begon de reis naar huis weer. We hadden besloten om door het Krugerpark naar het zuiden te rijden om vervolgens de snelweg naar huis te pakken. De eerste 6 uur in het park zagen we niet heel veel, wel wat mooie tafereeltjes en een agent die op snelheid aan t controleren was in de bosjes, maar verder vrij weinig. Tot op het laatste uurtje. We waren bijna bij de uitgang, weliswaar de verkeerde, maar we konden nog net een opspringend luipaard zien. Helemaal enthousiast reden we verder, totdat ik in de verte een paar neushoorns had gespot. Hier heel goed zichtbaar maar dat was toch nummer 3 van de 5 in het park. 15 minuten voor de uitgang kwam er plot een luipaard de weg over lopen. Hier hebben we een half uur naar gekeken, terwijl er een tweede bij kwam. Een mooi einde van de dag, totdat de Mercedes waar we in reden vervelend begon te doen. Al wel een oude auto, maar je zou niet verwachten dat je een automaat af kan laten slaan. Nou het gebeurde constant. Wat bleek achteraf nou, de airco stond aan. Dit zorgde er dus voor dat de motor net niet genoeg vermogen meer had om het goed te doen. Net uit het park namen we afscheid van de Fantastic Four die aan het 3 weken durende roadtip langs de kust gingen beginnen.
Zo begon de echte rit naar huis. Na ongeveer 6 uur waren we er eindelijk en konden we ons weer verheugen op een korte nacht. De volgende dag begon de stage weer. Voorlopig laat ik het hierbij. De komende drie weken komen in het volgende verslag. Ik denk dat jullie wel even wat hebben om te lezen.