Reisverslag 3

Tijdens deze werkweek is er veel besproken. Mijn baas heeft een aantal vergaderingen gehad met het ministerie van landbouw, en Local Economic Development, of LED. Ze waren zeer enthousiast over het project. Het enige dat ze nog wilden zien was een feasibility plan. Dit is een Excel sheet waarin alle inkomsten en uitgaven vergeleken worden om te kijken na hoeveel jaar het bedrijf winst zou gaan maken. Hier heb ik die week, tot het weekend, aan gewerkt.

Nu de fantastic four 3 weken weg zijn, is het erg rustig in huis nu we maar met z’n 5’en zijn. Voor het weekend moesten we nog een aantal verzinnen om te gaan doen, om ons niet te gaan vervelen. In Nederland had je af en toe nog wel eens een korfbal wedstrijd, of kon je wat gaan sporten. Het sporten kan nog wel, maar de andere bezigheden ontbreken een beetje als we niet naar musea of andere bezienswaardigheden gaan.

We besloten om vrijdag, weer een feestdag, naar de Cradle of Humankind te gaan. Een aantal grotten waar een heel skelet van de eerste mens is gevonden. De grotten waren niet heel indrukwekkend. Wel leuk om een supergroot ondergronds meer te zien, en door wat kleine gangetjes te kruipen. Na die grot zijn we een stukje verder gereden naar een ander museum waar je een klein boottochtje kon maken door de geschiedenis. Met daarna nog wat informatie over het ontstaan van de mens. Het is niet aan te raden om, met een zonnebril boven op je hoofd, omhoog te kijken als hij niet vast zit. Dan is de kans dat ie in t water valt redelijk groot. En dit gebeurde dus ook bij Christine. Helemaal somber omdat we hem niet meer op konden vissen, wilde ze nog een keer. Niet omdat ze het zo leuk vond, maar om haar zonnebril weer terug te vinden.
De dames in het eerste bootje vonden hem niet, maar met geluk zag ik hem liggen en kon ik hem uit het water vissen, maar zonder iets te laten blijken.
Omdat ze hem nog niet had, ging ze maar even kijken voor een nieuwe, maar kon gelukkig niets vinden. Toen ik in de auto hem aan Karst gaf, zag ze hem eindelijk, en was alles weer goed.

De volgende dag zat redelijk vol gepland. In de ochtend reden we naar Johannesburg om het apartheidsmuseum te bezoeken. Het eerste half uurtje was best interessant, maar toen we erachter kwam dat we nog veel langer moesten, waren we er wel een beetje klaar mee. Het is en blijft een belangrijk deel van de Zuid Afrikaanse geschiedenis, maar het was voor mij net iets te langdradig.

Na het apartheidsmuseum, dat ook in Johannesburg ligt, zijn we het centrum ingegaan om de hoogste toren van het Afrikaanse continent te bezoeken. Wel 50 verdiepingen hoog!
Toen we boven waren, was het al redelijk laat, en kregen we langzamerhand ook wel honger. Voordat we weggingen hadden we al besloten dat we naar Sandton, een heel erg vervarend deel waar bijna alle kantoren van Johannesburg zitten, te gaan. Het is daar allemaal best wel luxe en iets duurder dan in Pretoria. Maar goed, ik had een heerlijk stukje struisvogel filet besteld. Iets dat ik nog nooit eerder op had, en dus ook wel wilde proberen. Na het eten gingen we in onze nette kleren naar het casino. Na mijn “grote”winst vorige keer van 200 rand, en mijn gebrek aan geld deze keer heb ik slechts gekeken.

Als je aan Afrika denkt, zie je meestal armoede. Nou die was in Sandton niet te zien. Tijdens het rijden kwamen we langs een autodealer met een Lotus logo op de gevel. Als auto liefhebber keek ik naar binnen, en zag wel iets meer dan alleen een lotus. Een Ferrari, Lamborgini, Rolls Royce, Bentleys en nog veel meer dure auto’s.

De volgende dag was het Pasen. Er waren 32 chocolade eitjes gekocht, die Karst, Boris en ik die ochtend hadden verstopt. Na de brunch begon het zoeken. Het duurde nog relatief lang. De meest zichtbare paaseitjes zagen ze niet, en met wat hints kwamen ze er ook wel. Die dag hebben we verder niets meer gedaan. Lekker uitgerust.

Maandag hadden we natuurlijk ook vrij. Nadat 2 vrienden van Christine uiteindelijk ons huis hadden gevonden, zijn we naar het Groenkloof Natuurpark gereden. Hier hebben Karst, Boris en ik mountainbikes gehuurd. Toen hebben we 2 uur door het park gereden. Eerst over gewone wegen en wat heuveltjes, maar daarna een wat moeilijker parcours. Toen we terug waren bij het begin kwamen we er achter dat we net een uur weg waren. Dus besloten we nog maar een keertje te gaan.

Toen was het weekend al weer voorbij, jammer dat die 4 dagen zo snel gingen…
De stage ging weer verder. Ook deze week was ik weer bezig met het feasibility plan en mijn tussenrapport. Het is ook wel ongeveer tijd om dat rapport is in te leveren. Verder kan ik me eerlijk gezegd niet van die week meer herinneren. Het weekend was andere koek. Dit was het weekend van onze eerste Koningsdag! Bij de ambassade in pretoria was een feestje georganiseerd met een soort van vrijmarkt, tompoezen, kroketten en andere spullen en eten. Aan het eind kwam de moderne muziek en hebben we met genoeg jongeren, het meeste studenten, daar gefeest.

Verder hebben we het weekend niet heel veel meer gedaan. Waarschijnlijk een beetje in de zon gelegen en misschien nog wat gezwommen. Al kan ik me dat nu niet echt meer voorstellen. Sinds de herfst/ winter hier is begonnen is het ’s nachts en ’s ochtends zo koud dat het water geen lekker zwemtemperatuur meer heeft.

De volgende werkweek was het helemaal rustig. Christine en Marriël waren nu ook naar Kaapstad. Dus waren we maar met z’n 3’en thuis. Die donderdag was het ook nog een nationale feestdag, dus hoefden we niet te gaan werken. Maar omdat er thuis niet heel veel te doen was, ik op mijn werk nog wat kon doen en daar van het internet gebruik kon maken, heb ik daar de dag doorgebracht. Een paar uur gewerkt, en nog een paar Skype gesprekken gehad.
Dat weekend wilden Karst en ik toch nog wel gaan stappen, maar, waarschijnlijk door de springbreak, waren bijna alle clubs helemaal leeg. Echt triest.

Die maandag kwamen de anderen weer terug uit Kaapstad. Gelijk wat meer leven in de brouwerij!
Die week heb ik met mijn baas overleg gehad over hoe het er precies voor staat. De regering leek heel erg geïnteresseerd in het project, dus we verwachten dat we wel grond zouden krijgen voor de pilot test. Na een aantal verschillende vergaderingen hadden we nog steeds niets concreets van hun gehoord, en duurde het nu te lang voor mijn project. Eerder in mijn stageperiode hadden we het er al over gehad om het prototype misschien om te bouwen naar een soort van Ikea bouwdoos voor bij de mensen thuis. Omdat we van de regering nog niks over financiering of grond toekenningen hadden gehoord, besloten we om met de Ikea bouwdoos verder te gaan om daarmee een inkomen te genereren, en als er genoeg geld was terug te vallen op het commerciële project. Sinds dien ben ik dus het prototype aan het bouwen en de Ikea bouwdoos aan het ontwerpen.

Dan zijn we nu bij afgelopen weekend. Eigenlijk hebben we verrassend weinig gedaan… Het hoogte punt was vrijdag avond. Elize was afgelopen vrijdag jarig, dus zijn we heel de middag bezig geweest met het huis versieren, en boodschappen te doen voor de verjaardagsbraai. In totaal waren er rond de 20 à 25 mensen. Ik heb eigenlijk heel de avond bij de braai gestaan, en het eten verzorgd. Gek genoeg, kijkend naar de hoeveelheid vlees die we hadden, heb ik best weinig gegeten. Maar goed het was een leuk feestje!

Zo dat was het voor verhaal nummer 3. Ik hoop dat het weer een leuk verhaal was. De achterstand is ingelopen, dus ik ga proberen nu per 2 of 3 weken een verhaal te schrijven.
Adios!